اومَدم نیگات کُنم دلُم هَواتِ کِرده بود

بخدا دلُم هَوُی چیشُی سیاتِ کِرده بود

هَنوزَم موواتِ اَی بیفشونی دل می بری

ها عامو دلُم هَوُی مووُی کوتاتِ کِرده بود

بازم اَی خواسی اَزُم بونه بیگیری جَر کُنی

بی بُکُن دلُم هَوُی همی ئی کاراتِ کِرده بود

هر جُ از مهرُ وفا می خوان بگن اسم شُمان

دل من هَوُی تُ وُ مهرُ وفاتِ کِرده بود

دَمِ رُو صِدُی قشنگت تو گوشُم زنگ می زنه 

بی جهت نیس که دلُم هَوُی صداتِ کِرده بود

تو نیگات شرمُ حَیُی هَس که آدم حَظ می کنه 

دل هَوُی نِیگُوی پُر از شرمُ حیاتِ کِرده بود

هر کاری می خُی بُکُن آمو حالُ از پیشم نرُ

بیذُ خوب نبگات کنم دِلُم هواتِ کِرده بود.