چه کشیده در فراقت , دلِ بی قرارِ تنگم

و رسیده بی تو جانم به لبم گلِ قشنگم

بخدا قسم که بی تو نفسم گرفته حتی

و شبیهِ یک جنازه شده زردِ زرد رنگم

 شُده ام پرنده ایی که ... زِ من آسِمان بُریده

و تمام من شکسته ... نزنی دوباره سنگم!!!

به تو التماس کردم , و تو بی خیال رفتی

نه پیامکی نه حرفی نه توجهی به زنگم

تو تمامِ قرص ماهی و درونِ برکه هایی

و من آن پلنگِ عاشق که نیامدی به چنگم

نکند خدا نکرده که فقط خیال باشی 

و اگر خیال هستی  نزنی دوباره اَنگم

غمِ دوریت مرا کُشت و دوباره زنده ام کرد

 همه ی امیدها  و .... دلِ بیقرارِ تنگم