باورکن
پاییز که می آید
همین پیرمردهای تنها
روی نیمکتهای پارک هم
 به اولین عشقشان فکر می کنند
به دختری با موهای طلایی
یا گیسوان سیاه
 روسری خالدار
یا شاید شالی پشمی
به حرفهایی که باید می گفتند
و نامه هایی
 که هیچ گاه به مقصد نمی رسد