هرقدر فردا به فراق تهدیدم کندو آینده در کمینم بایستدو وعیدم دهدبه زمستانِ اندوههای دیرگذر همچنان تو را دوست خواهم داشتو هر روز صبح به تو میگویم من از آن توأم