مثل بوسه ی پیش از خداحافظی

تکلیفت روشن نیست

من چقدر ساده ام

که هنوز فکر می کنم

روزهای آخر پاییز

تمام طلسم ها باطل می شود

و تو مرا فتح خواهی کرد.

هنوز بوی عطرت را دوست دارم

هوای مرددِ لبخندت را

و این همه سال را

که در هر نگاه گذرا

رازی را کشف کردیم

که جز من و تو

همه از آن بی خبرند.

شاید برای پرسه زدن با تو

زمستان فصل بهتری باشد

اگر فراموش نکنی

من

ادامه ی خواهشی گم شده ام

که یک روز به آغوشت

باز خواهم گشت