عشق

          نیروی رانشِ چشم های توست

          که زیرُ زبر می کند جهان مرا

          و این عاشقانه ها

          پس لرزه های اتفاق توست

          در حافظهٔ بادهای نیمه شب

          نشسته ام لبِ دل

          با دست عشق

          فاصله پرپر می کنم

          و من هتوز هم نگرانم

          نگران انقراض گل سرخ

          در خشکسالیِ دست هایت !

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد