سلام علاقه‌ی خوبم
علاقه‌‌ جان من
خوبی؟
پرسیده بودی که چرا کمم
و کم می‌نویسم!
خندیدی و گفتی
سرم کجا گرم است!
پرسیده بودی نامه‌هایم به تو
کم شده است
و احوال‌پرسی‌هایم، چرا کم‌تر؟
راستش را بخواهی
حالم این روزها خوب نیست!
این‌جا اوضاعی غریب شده است
اوضاعی تلخ و حالی وخیم!
نان به قیمت جان
و جان به قیمت آبی حیران!
حال خیابان خونین و دل،
شکسته است.
دشنام جای مهربانی
و یأس جای امید را گرفته است.
زخم بر دل‌ها چرکین شده
و نان از سفرها جمع!
ساده بگویم علاقه؛
نه حالی برای نوشتن مانده،
نه خوابی برای دیدن!
که یک حال همه را گرفته است

و دارد خوابی تلخ برایمان می‌بیند.

نگرانم!
و دلم بیشتر از تمام،
تنگ شده است.
تا شاید دوباره بنویسم
مراقب دلت باش
مراقب من!