روزه ام را باز با آغوش تو وا مى کنم
تا سحر چشمان مستت را تماشا مى کنم

‎بی محابا صورت ماه تو را می بوسم و
‎از همین امروز عید فطر برپا می کنم

‎در نماز ظهر رکعت های من گم می شود
‎عصر ها خود را در آغوش تو پیدا می کنم

‎روزه دارم هر چه می بینم دلم لک می زند
‎بین این مو گندمی ها یاد حوا می کنم

‎در خیابان دختران خوب می بینم ولی
‎با زبان روزه ام “استغفرالله” می کنم

ای عزیزان زندگی کاری که با یوسف نکرد
‎من پس از افطار آن را با زلیخا می کنم!