محبــوب منی ای همــه ی دار و نـدارم
در تاب وتب عشق تو بی صبر و قرارم
در مـوسم گل پا ننهــم‌ هیچ بـه صحرا
زیـرا کـه تـویی سبز تـرین فصل بهـارم
دیـوانـه ای از کـوی تو‌ می باشم و آخر
دورم بکنــد عـاشـقی از ایـل و تبــــارم
ای بـاغ پـر از شعـــر و تغـــزل نگـذاری
تا آن کـــه تــو را بیــن دو بازو بفشارم
گستـردگیِ چــادر غـــم لایتنـاهی ست
عمری ست گــرفتار شبِ تیـــره و تارم
بر خاکِ منِ بی کس و بی زمزمه بگذر
تا نقش تـــو افتد بـه سـرِ سنگ مـزارم
هـر چند که بی زمـزمه در بنـد سکوتم
پـر نغمــه زنـد یـاد عسل را دف و تارم