بر قاب خیس پنجره مانده نگاه من
امشب چقدر جای تو خالیست ماه من

دردی عمیق بر دل من چنگ میزند
این واژه های زخمی و صادق گواه من

راهی به آسمان تو پیدا نمیکنم
بی فایده ست پر زدن گاه گاه من

تا باورت شود که چه دلتنگ مانده ام
بگذر شبی ز تنگ غروب نگاه من

من یوسفانه چشم امیدم به سوی توست
ای مهربان عبور کن از پیش چاه من

آن روزها که عشق قبولم نکرده بود
بی موج بود زندگی روبراه من

تنهاخطای زندگیم عشق بود و بس
رو کن به من قشنگ ترین اشتباه من!