از کنارم رد شدی بـی اعتنا، نشناختی
چشم در چشمم شدی ، امّا مرا نشناختی

در تمام خاله بازی های عهد کودکی
همسرت بودم همیشه بی وفا، نشناختی ؟!

لی له بازِ کوچه ی مجنون صفت ها، فکر کن…
جنبِ مسجد… خانه یِ آجرنما … نشناختی ؟!

دخـترِ همسایه ! یادِ جِر زنی هـایت بخیر !
این منم تک تازِ گرگم بر هوا ، نشناختی ؟!

اسمِ من آقـاست، امّا سالها پیش این نبود
ماه بانو! یادت آمد؟ “مشتبا”، نشناختی ؟!

کیست این مردِ نگهبانت که چشمش بر من است ؟!
آه ! آری … تازه فهمیدم چرا نشنـاختی !