‏━━━━━━━━━━━

حسّ این ویرانگی را از پریشان‌ها بپرس

حال چشمان مرا از بغضِ توفان‌ها بپرس

بغض من باران شد و یک شهر همدرد من است

حال و روزم را شبی از این خیابان‌ها بپرس

ریشه در آغوش من داریّ و عطرت سهم اوست

دردهای ریشه‌دارم را ز گلدان‌ها بپرس

رنگ و روی سرنوشتم مثل رنگ قهوه‌ها

تیره و تار است... از آغوشِ فنجان‌ها بپرس

سال‌ها دور خودم گشتم که پیدایت کنم

حالت سرگیجه‌هایم را ز میدان‌ها بپرس

دردهایم را تمام شهرمان فهمیده‌اند

حال و روزم را اگر می‌خواهی، از آن‌ها بپرس...

‏━━━━━━━━━━━