‏━━━━━━━━━━━

بیا که بار دگر گل به بار می‌آید

بیار باده که بوی بهار می‌آید

هزار غم ز تو دارم به دل، بیا ای گل

که گل شکفته و بانگ هَزار می‌آید

طَرَب میانه‌ی خوش نیست با مَنَش، چه کنم؟

خوشا غم تو که با ما کنار می‌آید

نه من ز داغ تو ای گل به خون نشستم و بس

که لاله هم به چمن داغدار می‌آید

دلِ چو غنچه‌ی من نشکفد به بوی بهار

بهار من بُود آنگه که یار می‌آید

نسیمِ زلف تو تا نگذرد به گلشنِ دل

کجا نهالِ امیدم به بار می‌آید؟

بدین امید شد اشکم روان ز چشمه‌ی چشم

که سروِ من به لب جویبار می‌آید

مگر ز پیکِ پرستو پیام او پرسم

وگرنه کیست که از آن دیار می‌آید

دلم به باده و گل وا نمی‌شود، چه کنم؟

که بی‌تو باده و گل ناگوار می‌آید

بهارِ «سایه» تویی ای بنفشه‌مو، باز آی

که گل به دیده‌ی من بی‌تو خار می‌آید...

‏━━━━━━━━━━━

❏ #هوشنگ_ابتهاج