بی مرغ اشیانه چه خالی ست
خالی تر ، اشیانه مرغی
کز جفت خود جداست
اه ای کبوتران سپیده شکسته بال
اینک به اشیانه دیرین خوش امدید
اما دلم به غارت رفته ست
با ان کبوتران که پریدند
با ان کبوتران که دریغا
هرگز به خانه بازنگشتند