ارزو پارسی

زنی که گلوبند نانرج به گردن دارد و 

ریحان و نعناع در باغچه

می کارد...

برای قمری ها دانه می پاشد و

با باران حرف می زند

ناخن هایش را با حنا رنگ می کند و 

نه از خزان گله دارد و 

نه از داغ تابستان

زمستان هایش را به بهار می بافد و

بهارهایش را به زندگی

او زنی ست که تار و پودش عاشق است و 

هنوز زن های عاشق 

به کتاب ها کوچ نکرده اند..


نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد