درگیر رویای توام

                          منو دوباره خواب کن


دنیا اگه تنهام گذاشت

                                تو منو انتخاب کن 

دلت از آرزوی من

                               انگار بی خبر نبود

حتی تو تصمیمای من

                              چشمات بی اثر نبود 

خواستم بهت چیزی نگم

                              تا با چشام خواهش کنم 

درا رو بستم روت تا

                               احساس آرامش کنم
باور نمی کنم ولی

                                انگار غرور من شکست
اگه دلت میخواد بری

                                اصرار من بی فایدست 

هر کاری میکنه دلم

                                تا بغضمو پنهون کنه 

چی میتونه فکر تو رو

                                از سر من بیرون کنه

یا داغ رو دلم بذار

                               یا که از عشقت کم نکن 

تمام تو سهم منه


                                     به کم قانعم نکن

در حسرت دیدار تو بگذار بمیرم… 


دشوار بود مردن و روی تو ندیدن…


بگذار بدلخواه تو دشوار بمیرم…


بگذار که چون ناله مرغان شباهنگ…


در وحشت و انوده شب تار بمیرم…


بگذار که چون شمع کنم پیکر خود آب….


دربستر اشک افتم و ناچار بمیرم…


میمیرم از این درد که جان دگرم نیست…


تا از غم عشق تو دگر بار بمیرم…


تا بوده ام ای دوست وفادار تو هستم…


بگذار بدانگونه وفادار بمیرم


چشمِ تو شعر

چشمِ تو شاعر است

من دزدِ شعرهای چشم تو هستم



من تمامی‌ِ مُردگان بودم:

مُرده‌ی پرندگانی که می‌خوانند

و خاموش‌اند،

مُرده‌ی زیباترینِ جانوران


بر خاک و در آب،

مُرده‌ی آدمیان

از بد و خوب.


من آن‌جا بودم

در گذشته

بی‌سرود. ــ

با من رازی نبود

نه تبسمی

نه حسرتی.


به‌مهر

       مرا

          بی‌گاه

                 در خواب دیدی

و با تو

بیدار شدم.