نوشت با دل من حرف ناتمام ندارد
برای بغضِ فروخورده‌ام کلام ندارد
هنوز تازه و پیداست عمقِ زخمِ قدیمم
چرا جراحت این عشق، التیام ندارد؟
چقدر خشک و ترم سوختند در دلِ آتش
که این عذاب تو کاری به خاص و عام ندارد
به ماندگاریِ این درد، اعتماد ندارم
در این زمانه که حتّی خودش دوام ندارد
از این دریچه به آن کوچه خیره می‌شوم امّا
"فروغ!" کوچه‌ی خوشبخت، ازدحام ندارد...