روز اول بی‌هوا قلب مرا دزدید و رفت

روز دوم آمد و اسم مرا پرسید و رفت

روز سوم آخ! خالی هم کنار لب گذاشت 

دانه‌ی دیوانگی را در دلم پاشید و رفت

روز چارم دانه‌اش گل داد و او با زیرکی

آن غزل را از لبم نه از نگاهم چید و رفت

با لباس قهوه‌ای آن روز فالم را گرفت

خویش را در چشم‌های بی‌قرارم دید و رفت

فیل را هم این بلا از پا می‌اندازد خدا !

هی لب فنجان خود را پیش من بوسید و رفت

او که طرز خنده‌اش خانه خرابم کرده بود

با تبسم حال اهل خانه را پرسید و رفت

تا بچرخانم دلش را نذرها کردم ولی

جای دل، از بخت بد، دلبر خودش چرخید و رفت

زیر باران راه رفتن، گفت می‌چسبد چقدر!

با همین حالش به من حال دعا بخشید و رفت

استجابت شد چه بارانی گرفت آن‌شب ولی

بی‌ من او بارانیش را پا شد و پوشید و رفت

روز آخر بی‌دعا بی‌ابر هم باران گرفت

دید اشکم را نمی‌دانم چرا خندید و رفت

دل که تنگ است کجا باید رفت؟

به در و دشت و دمن؟

یا به باغ و گل و گلزار و چمن؟

یا به یک خلوت و تنهایی امن

دل که تنگ است کجا باید رفت؟

پیرفرزانه من بانگ برآورد 

که این حرف نکوست،

دل که تنگ است برو خانه دوست... 

شانه اش جایگه گریه تو

سخنش راه گشا

بوسه اش مرهم زخم دل توست

عشق او چاره دلتنگی توست..

دل که تنگ است برو خانه دوست..

خانه اش خانه توست...

باز گفتم

خانه دوست کجاست؟

گفت پیدایش کن

آنجا پر از مهر و صفاست

صبح امروز کسی گفت به من:

تو چقدر تنهایی !

گفتمش در پاسخ:

تو چقدر حساسی ؛

تن من گر تنهاست،

دل من با دلهاست،

دوستانی دارم

بهتر از برگ درخت

که دعایم گویند و دعاشان گویم،

یادشان دردل من،

قلبشان منزل من...!

صافى آب مرا یاد تو انداخت، ای دوست!

تو دلت سبز،

لبت سرخ،

چراغت روشن!

چرخ روزیت همیشه چرخان!

نفست داغ،

تنت گرم،

دعایت با من!

*روزهایت پى هم خوش باشد.*

ب چشمت چشم ان دارم ک چشمم را میازارد ب چشمانت ک چشمانم ب چشمان تو مینازد زکات چشم چشمی کن ب سوی چشمم از چشمت ک چشمم را بجز چشمت دگر چشمی نمی سازد

**

به من خوبی نکن شاید برای هردومون بد شه 

نشستم تو دل طوفان بذار آب از سرم رد شه 

به من خوبی نکن وقتی کنار من نمی مونی

نگو بد میشم از فردا تو که دیدی نمی تونی

چه وقتایی که بد میشی چه وقتایی که آشوبی

##تمام_درد_من_اینجاست_تو_هر_کاری_کنی_خوبی

من از تو، از خودم، از ما از این احساس ترسیدم

تو باید جای من باشی ببینی در تو چی دیدم

تو باید جای من باشی بفهمی من چرا تنهام

بفهمی چی بهت میگم ببینی از تو چی می خوام

خسته ام اما بخواهی تکیه گاهت می شوم

بین تنهایی ِ آدم ها پناهت می شوم

یک شب از دنیا به عشقت دست ِ خود را می کشم

در هوای خانه ای تاریک ماهت می شوم

تا نگاهم می کنی از شوق می ریزد دلم

خیره در آئینه ی چشم سیاهت می شوم

با تو دنیا تیره و تاریک هم باشد خوش است

تو فقط عاشق بمان ... فانوس راهت می شوم

گاه ابرم ... گاه باران ... گاه شیرین ... گاه تلخ   ...

همدم حال و هوای گاه گاهت می شوم

بی تو مردن آخرین درد من از این لحظه هاست

در کنار تو شبی از مرگ راحت می شوم