من پیله به دوست داشتنت می کنم

و تو هر بار

شوق پروانه شدن رهایت نمی کند

پروانه که از رفتن پَر وا نـَ دارد

این است قصه ی عشق این زمانه

از لیلی و مجنون

فقط بهم نرسیدن را خوب یاد

گرفته ایم

نباید خالی بمانند این دست ها

راستش را بخواهی

دلم هوای دستی را کرده

وسیع مثل دشت

گرم مثل خورشید

محکم مثل سایه ها ...

که باشد

و بشود به اعتبارشان جنگید

آه دورترها

یک نفر دست هایش را تکان می دهد

شاید تو باشی

شاید تو باشی

شاید تو باشی ...

دستش را بگیر
با عشق نوازشش کن

دعوتش کن به یک رقص
بگذار با قدم‌هایی که به سویِ تو می آید

از خودش دور شود
شاید نمیدانی

آغوش یک مرد
گاهی

دنیایِ زنی را خراب می کند
گاهی، آباد

دستش را بگیر
نوازشش کن

دعوتش کن به یک رقص
حواست باشد

دنیای یک زن هیچ وقت خبرت نمی کند
(به مردی که زبانِ سکوت زن را بفهمد، باید گفت خدا قوت)

تو اگر پائیز زردی ٬ واسه من بهار سبزی

تو اگر هوای سردی واسه من همیشه گرمی

تو اگه ابر سیاهی واسه من ابر بهاری

تو اگه دشت گناهی واسه من یه بی گناهی

تو اگه غرق نیازی ٬ واسه من یه بی نیازی

تو اگه رفیق راهی ٬ واسه من یه تکیه گاهی . . .

دارم این دلیلِ "تو را دوست دارم" را پیدا می‌کنم.

از لب‌هایت رد می‌شوم

از چشم‌هایت می‌گذرم

برمی‌گردم!

به چشم‌هایِ تو خیره می‌شوم

به لب‌هایِ تو بوس می‌کنم

دارم این دلیلِ "تو را دوست دارم" را پیدا می‌کنم

به‌خواب می‌روم، تو را خوب نگاه می‌کنم

می‌روم

به دست‌هایِ تو می‌رسم

به‌آن کشیده‌یِ تمیز!

دارم این دلیلِ "تو را دوست دارم" را پیدا می‌کنم.

بر دست‌هایِ تو دست می‌کشم

به صورتم می‌زنم

گرم می‌شوم

موهایَ‌ت را به‌دست می‌گیرم وُ

از دست‌هایِ تو رد می‌شوم

خود را می‌آویزم!

می‌میرم وُ زنده می‌شوم

دارم این دلیلِ "تو را دوست دارم" را پیدا می‌کنم.

از لب‌هایِ تو کام می‌گیرم

از چشم‌هایِ تو نام

از موهایِ تو بالا می‌روم

از رویِ تو، رویا می‌چینم وُ...

دارم این دلیلِ "تو را دوست دارم" را پیدا می‌کنم.